از دورترین دشتهای نابارور

برای جنگل باورت

درختی گلچین کردم

درختی سرسبزتر از تمام رویاهای کودکیم

وقتی به تو رسیدم

درختم خشکیده بود....

درخت در همه حال از تو با شکوهتر است

حتی وقتی که بر خاک افتاده باشد

حتی وقتی در اجاق خانه ای بسوزد

درخت در همه حال باشکوه است

ومن

از درخت می اموزم

همیشه سبز باشم

حتی اگر تبر ساقه ام را ببرد

جتی اگر ریشه ام از خاک جدا باشد

اموخته ام که سبز باشم

حتی در اجاق  خانه ای سرد و متروک.....

به دنبال تو

از روزها و خورشیدها گذشتم

از رودها و دریاها

از قله ها...

روز را سر کشیدم

به تاریکنای دهشتم

کبریتی برافروختم

به روشن کردن ماه......

چشم بر هم می نهم

ظاهر می شوی مقابلم

دست دراز می کنم لمست کنم

دور می شوی

دورتر از دسترس دستانم

این احساس عجیب در من ریشه می زند

و تو

-هرچه دستانم درازتر می شود

از من دورتر می روی

من همه دست می شوم

تو همه فاصله.....

تو را من

 دوست می دارم

چنانکه چتری باران را

و سایه ای خورشید را

تو را من دوست نمی دارم

تو خداوندگار منی

ومن تورا می پرستم

چنانکه بگی بوته ی گیاهی را

و بوته ی گیاهی خاک را

و خاک برگ را ......

تو را من دوست می دارم..

 تورا من مکی پرستم....

در سیاه چاله

دنبال نور نگرد

چراغت را روشن نکن

که حشرات تاریکی نورت را خواهند بلعید

اینک زمان آن نیست که تمام تاریکیهات از پس شمعی بر نیایند

چراغت را پنهان کن

حتی چراغت را هم این تاریکی ممتد خواهد خورد

به امید نامیدی بنشین

امیدت راهی نگشود

شاید ناامیدی !!!!

شاید!!!